PIOTR KŁOSEK REALIZM MAGICZNY

Strona główna » Imprezy Dodano: 2018-12-31

PIOTR KŁOSEK
REALIZM MAGICZNY

Z wielką przyjemnością mamy zaszczyt przedstawić Państwu wystawę kolaży Realizm magiczny artysty fotografika Piotra Kłoska.

Piotr Kłosek jest twórcą, który działa na wielu przestrzeniach w dziedzinie fotografii: fotoreportażu, architektury i portretu, ale zajmuje się także projektowaniem okładek płyt (ponad 150 projektów). Współpracował z wieloma wydawnictwami i jest autorem ilustracji do wielu artykułów,  szczególnie tych związanych z muzyką współczesną i jazzem.

Jego prace były prezentowane na licznych wystawach indywidualnych w Warszawie, Paryżu i Inglostadt w Niemczech.

Piotr Kłosek kolaże realizował od ok. 1993 roku, popularną wtedy metodą wycinania i klejenia, którą wykorzystywał do projektowania okładek płyt.

Ok. 15 lat temu zakupił pierwszy komputer i zaczął tworzyć kolaże techniką cyfrową.

Opracowywał je wtedy bez konkretnego zamówienia, na własne potrzeby; były to próby uchwycenia osobistych wypowiedzi, rozterek i myśli i często miały charakter autobiograficzny.

Kiedy przez zbieg okoliczności w 2012 roku zaczął czytać Sto lat samotności Marqueza

podjął próbę zilustrowania powieści.

I tak powstała wystawa Realizm magiczny w formie cyfrowych kolaży, z których każdy ma swoje odniesienie do powieści,  postaci, a nawet podpisy poszczególnych kolaży odnoszą się do treści. W koncepcji stworzonej rękami Piotra elementy, składające się na kolaże, są nasycone nową energią. Są w swoim ułożeniu i dobraniu zachwycające i głęboko wielowarstwowe.

Wystawa ta jest hołdem dla Marqueza.

 

Kurator wystawy: Andrzej Rutyna ZPAF

 

Autor fotografii rozszyfrowuje, interpretuje i przekłada język Gabriela Garcíi Márqueza na język wizualny, starając się dotrzeć do istoty dzieła, odkryć sposób jego powstawania i kwintesencję realizmu magicznego.

Polski fotografik czuje pokrewieństwo z kolumbijskim literatem nie tylko na polu wyobraźni, podsuwa nam tropy dziennikarskiego warsztatu (zajmuje się też fotografią prasową), upartego dążenia do zawodowej perfekcji, niebywałego poszanowania dla realistycznych szczegółów, które dzięki dotknięciu twórcy nabierają zgoła nadrealnych cech. Cykl kolaży ilustrujących – czy wręcz na nowo opowiadających innym (uniwersalnym i niewymagającym tłumacza) językiem – Sto lat samotności nosi konstytutywne dla literackiego realizmu magicznego znamiona głębokiej intensywności, przejaskrawienia, groteski, możliwej niemożliwości.