Andrzej Łapicki
(ur. 11 listopada 1924 w Rydze, zm. 21 lipca 2012 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser teatralny, profesor i rektor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, poseł na Sejm X kadencji. W 1945 debiutował w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi (jako Kuba w Weselu Stanisława Wyspiańskiego), od 1949 był związany z teatrami warszawskimi – Współczesnym, Dramatycznym, Narodowym, Polskim. W 1957 debiutował w Teatrze Dramatycznym jako reżyser (w Uśmiechu Giocondy Aldousa Huxleya). W latach 1995–1999 zajmował stanowisko dyrektora artystycznego Teatru Polskiego w Warszawie.
Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Z gawędy wuja Sławomira Mrożka w reż. Jerzego Gruzy , Do kraju tego Cypriana Kamila Norwida w reż. Maryny Broniewskiej, Cudza żona i mąż pod łóżkiem Fiodora Dostojewskiego w reż. Andrzeja Wajdy, Świadkowie albo nasza mała stabilizacja Tadeusza Różewicza w reż. Adama Hanuszkiewicza, Wiele hałasu o nic Williama Szekspira w reż. Ludwika René, Brat marnotrawny Oscara Wilde'a w reż. Jerzego Gruzy, Rozmyślania przy goleniu Stanisława Dygata w reż. Adama Hanuszkiewicza oraz w Makbecie Williama Szekspira w reż. Andrzeja Wajdy, Czarownicach z Salem Arthura Millera w reż. Zygmunta Hübnera i w Kordianie Juliusza Słowackiego w reż. Jana Englerta.
Od 1953 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, od 1979 jako profesor nadzwyczajny, od 1987 jako profesor zwyczajny.
Zagrał ponad 200 ról teatralnych, filmowych i telewizyjnych, m.in. w filmach Andrzeja Wajdy i Tadeusza Konwickiego. Znany jest między innymi z Pana Tadeusza gdzie zagrał księdza. Reżyserował ponad 100 przedstawień teatralnych i telewizyjnych.
Andrzej Łapicki zmarł nad ranem 21 lipca 2012 w swoim domu w Warszawie. Uroczystości pogrzebowe aktora odbyły się 27 lipca 2012 w warszawskim kościele św. Karola Boromeusza. Prochy artysty spoczęły w grobowcu rodzinnym na Starych Powązkach.
źródło: Wikipedia.org